مقدمه ADHD
جمعه ۱۳ تیر ۱۳۹۹ - ۱۰:۲۱
• اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) یکی از شایعترین اختلالات رفتاری در ایالات متحده آمریکا در کودکانی می باشد که بصورت سر پایی مراجعه می کنند.
• در سال ۲۰۰۷، Polanczyk و همکارانش در سراسر جهان، میزان شیوع ADHD در کودکان و نوجوانان را به میزان ۵/۲۹ درصد با استفاده از یک متا آنالیز جامع از جمله بررسی صدها مقاله و بیش از ۱۰۰۰۰۰ بیمار، برآورد کردند.
• به همین ترتیب، یک متاانالیز از سال ۲۰۱۲ توسط Willicut با استفاده از معیارهای تشخیصی کامل DSM IV میزان شیوع ADHD را ۵/۹ تا ۷/۱درصد تشخیص داد.
• اختلال ADHD در مردان و کودکان جوانتر شایعتر است.
• به نظر میرسد که افزایش میزان تشخیص و درمان کودکان با تشخیص ADHD ممکن است به دلیل افزایش آگاهی و دسترسی به مراقبتها باشد تا افزایش تعدادکودکانی که معیارهای تشخیصی ADHD را دارند.
• اختلال بیش فعالی – کم توجهی اولین بار توسط جورج استیل در سال ۱۹۰۲ شرح داده شد، او کودکانی را توصیف کرد که علایم بیقراری، تکانشی و بی توجهی داشتند ودارای پاسخ های شدید هیجانی , همراه با مشکلات رفتاری بودند.
• پس از آنکه همه گیر آنفلوانزا و اپیدمی آنسفالیت lethargica در سال های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۰ روی داد, بچه هایی که از این اختلالات جان سالم به در برده بودند، دچار مشکلات رفتاری شدیدی شدند،اختلالی که در حال حاظربه نظر میرسد اسیب بافت مغز بوده است.
• به همین دلیل،در ان هنگام به ان minimal brain damage syndrome,” "حداقل سندرم آسیب مغزی" نام گرفت، هرچند در ان زمان آسیب مغزی اثبات نشد.
• در اوایل دهه ۱۹۶۰ این اختلال به “minimal brain dysfunction” تغییرنام داد.
• این اصطلاح نه تنها مکانیسم های اثبات نشده ای را به عنوان اتیولوژی مطرح می کردند بلکه فقط برچسبی غیر معقول به کودک میزدند.
• تجدید نظر نهم از طبقه بندی بین المللی بیماری ها و مشکلات بهداشتی (ICD-۹) و دومین نسخه از DSM، یک اصطلاح توصیفی مشابهی را بنام سندرم hyperkinetic دوران کودکی ازاین اختلال ارائه دادند.
• در سال ۱۹۸۰ بر اساس نسخه DSM III این اصطلاح را به اختلال کمبود توجه (ADD) تغییر داد علت این تغییر نام نیزبر اساس تحقیقاتی بود که نشان می داد ناتوانی اصلی در این اختلال دشواری حفظ توجه و عملکرد تکانشی میباشد.
• بسیاری از معیارهای تشخیص ADHD بین DSM-IV در سال ۱۹۹۴، نسخه اصلاحیه، DSM-IV-TR در سال ۲۰۰۰ و آخرین نسخه DSM-۵ منتشر شده در ماه می ۲۰۱۳ ثابت باقی مانده است.
. این اختلال ۵ تا ۸ درصد کودکان سنین مدرسه را مبتلا می‌کند و ۶۰ تا ۸۵ درصد کودکانی که این تشخیص را دریافت میکنند در نوجوانی نیز دارای ملاک های این اختلال هستند و تا ۶۰ درصد آنها علائمشان تا بزرگسالی ادامه می یابد.
• کودکان, نوجوانان و بزرگسالان دچار ADHD اغلب تخریب قابل‌توجهی در کارکرد تحصیلی و نیز موقعیت های بین فردی و اجتماعی نشان می دهند.
• این اختلال اغلب با اختلالات دیگری نیز همراه است از جمله اختلالات یادگیری, اختلالات اضطرابی, اختلالات خلقی و اختلالات رفتاری ایذایی
• ADHD اختلالی مزمن است.
