وکسلر هوش را «گنجایش فرد برای درک و فهم و فائق شدن بر محیط اطراف خویش» تعریف می­کند و هر سه مقیاس خود را در راستای این تعریف به وجود آورده است. دیوید وکسلر، تهیه کننده سه مجموعه­ ی آزمون انفرادی برای گروه­های مختلف سنی است.  هر سه مقیاس نه تنها بهره هوشی کلی را مشخص می­کند، بهره هوشی کلامی (VIQ) و بهره هوشی عملی (PIQ) را نیز اندازه­ گیری می­کند. مقیاس وکسلر در برگیرنده­ ی مجموعه­ های آزمون برای ارزیابی توانائی­های متفاوت است و در ترکیب آن­ها، گنجایش و توانایی هوش کلی را ارائه می­دهد. مقیاس­های وکسلر از دو قسمت تشکیل شده است. یک قسمت آن به سوالاتی مربوط می­شود که به درک زبان یا استفاده از زبان به صورت­ های مختلف، مانند صحبت کردن، خواندن و نوشتن احتیاج دارد که با این مجموعه سوالات، هوش کلامی را اندازه می­گیرند؛ قسمت دیگر این آزمون از مجموعه سوالاتی تشکیل شده است که بیشتر جنبه عملی هوش را می­سنجد؛ با این مجموعه سوالات هوش عملی یا غیر کلامی را اندازه می­گیرند. اندازه­ گیری بهره هوشی غیر کلامی به استفاده و کاربرد زبان بستگی ندارد و برای اقلیت­های فرهنگی، خصوصاً کودکان دو زبانه و نیز کودکان با فقر محیطی سنجش مناسبتری را به عمل می­آورد.

مقیاس هوشی وکسلر یا آزمون وکسلر برای بزرگسالان برای اندازه گیری هوش در حال رشد اختصاص ندارد بلکه هوش در حال پس روی را اندازه می گیرد. به همین دلیل نمی توان ازمقیاس کودکان برای بزرگسالان استفاده کرد زیرا از نظر رغبت و روایی، سرعت انجام کار، عادت و نامتناسب بودن هنجار های سن عقلی و ضریب هوشی برای افرادی که رشد خود را به پایان رسانده اند معایب و نقص هایی وجود داشت. روش نمره گذاری و اجرا مانند مقیاس هوشی کودکان است و ضریب هوشی برحسب انحراف از میانگین گروه سنی معینی بیان می شود. درجه بندی و روایی آن برای هر سن تا ۷۰ سالگی محاسبه شده است. در اینجا وقتی ضریب هوشی را محاسبه می کنند مخرج کسر که سن زمانی را نشان می دهد به تناسب سن کاهش می یابد.